Οι Black Sabbath (Μπλακ Σάμπαθ) μαζί με τους Ντιπ Περπλ και τους Λεντ Ζέπελιν είναι τα τρία συγκροτήματα που αποτέλεσαν τους δημιουργούς του Χαρντ Ροκ και Χέβι Μέταλ μουσικού ιδιώματος, ενώ είναι αυτοί, κυρίως, που θεωρούνται το πρώτο Χέβι Μέταλ συγκρότημα. Μέλη της μπάντας είναι ο Όζι Όσμπορν στα φωνητικά, ο Τόνι Ιόμι στην κιθάρα, ο Γκίζερ Μπάτλερ στο μπάσο και ο Μπιλ Βαρντ στα τύμπανα.

Ξεκίνησαν την άνοιξη του 1967 ως Polka Tulk και λίγο αργότερα ως Earth. Αρχικά μέλη των Μπλακ Σάμπαθ ήταν ο Όζι Όσμπορν (φωνητικά), οΤόνι Ιόμι (κιθάρα), ο Γκίζερ Μπάτλερ (μπάσο) και ο Μπιλ Γουάρντ (τύμπανα). Εικάζεται ότι υπήρξαν μέλη του συγκροτήματος ένας πιανίστας και ένας σαξοφωνίστας. Τον Αύγουστο του 1969, μετονομάζονται σε Black Sabbath επηρεασμένοι από την ομώνυμη ταινία τρόμου του Μπόρις Καρλόφ που είχε προβληθεί το 1963.

Το συγκρότημα κυκλοφόρησε το πρώτο του σινγκλ με τίτλο Evil Woman τον Ιανουάριο του 1970 μέσω της εταιρείας Φοντάνα Ρέκορντς (Fontana Records). Στις 13 Φεβρουαρίου του 1970 κυκλοφορεί το ομώνυμο ντεμπούτο-άλμπουμ του συγκροτήματος (#8 στη Βρετανία, #23 στις Η.Π.Α.) με κλασικά κομμάτια όπως το σκοτεινό ομώνυμο, το The Wizard, το N.I.B. και το The Warning. Οι Μπλακ Σάμπαθ και το άλμπουμ τους, κατακρίθηκαν από τον Τύπο της εποχής ως "σκοτεινή και πολύ θορυβώδης μπάντα". Τον Ιούνιο του ίδιου έτους, το συγκρότημα επέστρεψε στο στούντιο για να ηχογραφήσει το επόμενο άλμπουμ του. Το κομμάτι War Pigs θα έδινε αρχικά το όνομα του στο άλμπουμ, όμως η εταιρεία φοβούμενη την κοινωνική κατακραυγή λόγω του πολέμου του Βιετνάμ ζήτησε να πάρει το όνομα Paranoid, από ένα άλλο κομμάτι του δίσκου. Τον Σεπτέμβριο κυκλοφόρησε το Paranoid σε μορφή σινγκλ και έφθασε στο #4 των βρετανικών τσαρτς. Ένα μήνα αργότερα κυκλοφορεί και το ομώνυμο άλμπουμ και ανεβαίνει στο #1 στη Βρετανία και το #12 στις Η.Π.Α.. Ο εν λόγω δίσκος είναι, πλέον, εφτά φορές πλατινένιος στη Βρετανία και πέντε φορές στις Η.Π.Α.. Πέραν του κλασικού ομώνυμου τραγουδιού, το Paranoid περιείχε τα Iron Man και War Pigs, θρυλικά στις συνειδήσεις των οπαδών του χέβι μέταλ.

Τον Ιούλιο του 1971 κυκλοφορεί το τρίτο, κατά σειρά άλμπουμ τους, με τίτλο Master of Reality (#5 στη Βρετανία, #8 στις Η.Π.Α.). Κομμάτια που δημιουργούν μεγάλη εντύπωση είναι ο χέβι μέταλ ύμνος Children of the Grave και το After Forever με στίχους που αναφέρονται στην ψυχή του ανθρώπου και τη ζωή μετά θάνατον. Μετά από μία μεγάλη περιοδεία και ένα καλό διάλειμμα για το συγκρότημα, κυκλοφορεί τον Σεπτέμβριο του 1972, το Volume 4 (#8 στη Βρετανία, #13 στις Η.Π.Α.), με τα πολύ ντούμ Supernaut, Snowblind (το αρχικό όνομα του άλμπουμ) και Cornucopia.

Τον Νοέμβριο του 1973 κυκλοφορεί το πέμπτο άλμπουμ των Μπλακ Σάμπαθ με τίτλο Sabbath Bloody Sabbath (#4 στη Βρετανία, #11 στις Η.Π.Α.) και είναι το πρώτο που έλαβε θετικές κριτικές από τον Τύπο. Από τον δίσκο ξεχωρίζουν τα A National Acrobat, Sabbra Cadabra και το ομώνυμο κομμάτι. Κατά τη διάρκεια της περιοδείας τους, εμφανίστηκαν στο Καλιφόρνια Τζαμ Φέστιβαλ μαζί με τους Ντιπ Περπλ, τους Eagles, τους Μπλακ Όακ Αρκάνσας και άλλους. Τον Φεβρουάριο του επόμενου έτους ξεκίνησαν δουλειά για τον επόμενο δίσκο τους ο οποίος κυκλοφόρησε την 1 Ιουλίου του 1975 με τίτλο Sabotage (#7 στη Βρετανία, #28 στις Η.Π.Α.). Κομμάτια που ξεχωρίζουν είναι τα Symptom of the Universe και Megalomania. Την 1 Δεκεμβρίου του 1975 κυκλοφορεί η πρώτη συλλογή του συγκροτήματος με τίτλο We Sold Our Soul for Rock and Roll (#35 στη Βρετανία, #48 στις Η.Π.Α.). Τον Οκτώβριο του 1976 κυκλοφορεί το Technical Ecstasy (#13 στη Βρετανία, #51 στις Η.Π.Α.) με τα πολύ δυνατά You Won't Change Me και Rock 'n' Roll Doctor. Στην περιοδεία του συγκεκριμένου δίσκου, η οποία ξεκίνησε το Νοέμβριο του 1976, βοηθητικά συγκροτήματα στους Μπλακ Σάμπαθ ήταν οι Μπόστον και Ted Nugent στις Η.Π.Α. και οι μετέπειτα θρυλικοί AC/DC στην Ευρώπη.

Τον Οκτώβριο του 1977, ο Όζι Όσμπορν παραιτήθηκε από το συγκρότημα λόγω δύσκολων καταστάσεων που περνούσε στη ζωή του. Οι υπόλοιποι Μπλακ Σάμπαθ αποφάσισαν να τον αντικαταστήσουν με τον Ντέιβ Γουόλκερ των Σάβορι Μπράουν. Τρεις μήνες αργότερα, ο Όζι αποφάσισε να επιστρέψει στο συγκρότημα. Τον Οκτώβριο του 1978, θα κυκλοφορήσουν το μετριότερου άλμπουμ τους στη δεκαετία του '70, το Never Say Die (#12 στη Βρετανία, #69 στις Η.Π.Α.). Το σινγκλ Never Say Die έφτασε στο #21 των βρετανικών τσαρτς, το πρώτο μετά το Paranoid που κατάφερε να μπει στον βρετανικό κατάλογο επιτυχιών. Το 1979, οι Μπλακ Σάμπαθ είχαν φτάσει στο σημείο να μην μπορούν πλέον να συνυπάρξουν, κυρίως λόγω του υπερβολικού εθισμού του Όζι στα ναρκωτικά. Αποφάσισαν να τον απολύσουν και να προσλάβουν στη θέση του τον πρώην τραγουδιστή των Rainbow, Ρόνι Τζέιμς Ντίο.

Ο τελείως διαφορετικός στη φωνή από τον Όζι, Ρόνι Τζέιμς Ντίο μπήκε στο στούντιο αμέσως μετά την ένταξη του στη μπάντα το καλοκαίρι του 1979. Τον Σεπτέμβριο, ο Γκίζερ Μπάτλερ αποχώρησε για τέσσερις μήνες (προσωρινά τον αντικατέστησε ο Γιόφ Νίκολς) για να επιστρέψει τον Ιανουάριο του 1980. Τον Απρίλιο του 1980 κυκλοφορεί το Heaven and Hell (#9 στη Βρετανία, #28 στις Η.Π.Α.) με το σινγκλ Neon Knights να φτάνει στο #22 στη Βρετανία. Καλύτερα κομμάτια του δίσκου ήταν τα Neon Knights, Childen of the Sea, Heaven and Hell και Die Young. Μία ξεχωριστή περιοδεία πραγματοποιήθηκε εκείνη τη χρονιά, καθώς οι Σάμπαθ παρουσίασαν ένα φοβερό πακέτο μαζί με τους θρύλους της Χαρντ Ροκ, Blue Oyster Cult. Τον Αύγουστο του 1980 ο Μπιλ Βαρντ αποχωρεί από τους Μπλακ Σάμπαθ για λόγους υγείας και αντικαθίσταται από τον Vinny Appice. Τον Οκτώβριο του 1981 κυκλοφορεί το δεύτερο άλμπουμ του Ντίο με το συγκρότημα, το Mob Rules (#12 στη Βρετανία, #29 στις Η.Π.Α.) με τα Falling off the edge of the World και The Sign of the Southern Cross να ξεχωρίζουν. Τον Νοέμβριο του 1982, ο Ντιο αποχώρησε από τη μπάντα για να ξεκινήσει σόλο καριέρα. Την θέση του τραγουδιστή πήρε ο θρυλικός τραγουδιστής των Deep Purple, Ίαν Γκίλαν. Ένα μήνα αργότερα κυκλοφορεί το ζωντανό άλμπουμ Live Evil (#13 στη Βρετανία, #37 στις Η.Π.Α.).

Με τον Γκίλαν στα φωνητικά, οι Μπλακ Σάμπαθ θα κυκλοφορήσουν στις 7 Αυγούστου του 1983, το πολύ μέτριο Born Again (#4 στη Βρετανία, #39 στις Η.Π.Α.) με τον Μπιλ Βαρντ στα τύμπανα. Μετά την περιοδεία για την προώθηση του δίσκου, ο Ίαν Γκίλαν αποφάσισε να επιστρέψει στους Ντιπ Περπλ και στη θέση του οι υπόλοιποι Μπλακ Σάμπαθ προσέλαβαν τον άσημο Ντέιβι Ντονάτο. Απογοητευμένος με το ηχητικό αποτέλεσμα της νέας σύνθεσης, αποχωρεί από το συγκρότημα ο Γκίζερ Μπάτλερ τον Νοέμβριο του 1984 και στη θέση του ήρθε ο Ντέβι Σπιτζ, λίγους μήνες μετά την αποχώρηση και του Μπιλ Βαρντ και την ένταξη του Μπεν Μπεβάν στα ντραμς. Η αντίδραση του οδήγησε τους υπόλοιπους να προβούν σε αντικατάσταση του Ντονάτο με τον πρώην μπασίστα/τραγουδιστή των Ντιπ Περπλ, Γκλεν Χιούγκς τον Σεπτέμβριο του 1985. Η αρχική σύνθεση του γκρουπ επανενώθηκε για το φιλανθρωπικό φεστιβάλ Live Aid στις 13 Ιουλίου του 1985 για μία και μόνο εμφάνιση. Τον Φεβρουάριο του 1986 κυκλοφορεί το The Seventh Star (#27 στη Βρετανία, #78 στις Η.Π.Α.) και ένα μήνα αργότερα ο Χιούγκς αποχωρεί για να δώσει το μικρόφωνο στονΡεϊ Τζίλεν με τον οποίο θα τελειώσουν την περιοδεία για την προώθηση του τελευταίου τους δίσκου.

Στη θέση του Μπεν Μπεβάν στα ντραμς ήρθε ο Έρικ Σίνγκερ τον Σεπτέμβριο του 1985 και οι Μπλακ Σάμπαθ μπήκαν στο στούντιο για να δουλέψουν πάνω στον επόμενο δίσκο τους. Ενώ το συγκρότημα ετοίμαζε τον καινούριο δίσκο, ο Τζίλεν αποχώρησε για να δημιουργήσει τους Blue Murder και τη θέση του πήρε ο Τόνι Μάρτιν. Τον Δεκέμβριο του 1987 κυκλοφορεί το The Eternal Idol (#66 στη Βρετανία, #168 στις Η.Π.Α.). Στην περιοδεία του το συγκρότημα επισκέφτηκε για πρώτη φορά την Ελλάδα και έπαιξε στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας.

Τον Απρίλιο του 1989 κυκλοφορεί το πολύ καλό Headless Cross (#31 στη Βρετανία, #115 στις Η.Π.Α.) με τον σπουδαίο Κόζι Πάουελ στα τύμπανα. Τη θέση του μπασίστα στο συγκρότημα πήρε οΝιλ Μάρεϊ και οι Μπλακ Σάμπαθ ξεκίνησαν την περιοδεία για την προώθηση του δίσκου. Το Φεβρουάριο του επόμενου έτους η μπάντα επέστρεψε στο στούντιο για την ηχογράφηση του Tyr, το οποίο θα κυκλοφορήσει τον Αύγουστο του 1990 (#24 στη Βρετανία, #117 στις Η.Π.Α.). Τον Οκτώβριο επέστρεψε ο Βίνι Απις και τον Απρίλιο του 1991 ο Geezer Butler και ο Ρόνι Τζέιμς Ντίο επανενώνουν τις δυνάμεις τους με το συγκρότημα για να κυκλοφορήσουν το Dehumanizer, τον Ιούνιο του 1992 (#28 στη Βρετανία, #44 στις Η.Π.Α.). Στην περιοδεία για το άλμπουμ, ο Όζι Όσμπορν προσκάλεσε το συγκρότημα να ανοίξει μία συναυλία στην αμερικανική περιοδεία του. Ο Ντίο αρνήθηκε και αποχώρησε για δεύτερη φορά από τους Μπλακ Σάμπαθ. Στη θέση του, τραγούδησε οΡομπ Χάλφορντ των Τζούντας Πρίεστ ο οποίος εμφανίστηκε επί σκηνής για δύο συναυλίες στις 14 και 15 Νοεμβρίου στο Όκλαντ των Η.Π.Α., ενώ τη δεύτερη βραδιά ο Όζι εμφανίστηκε με τους υπόλοιπους για τέσσερα τραγούδια.

Την αποχώρηση του Ρόνι Τζέιμς Ντίο ακολούθησε και αυτή του Vinny Appice τον οποίο αντικατέστησε ο πρώην ντράμερ των Ρεινμπόου Μπόμπι Ροντινέλι, ενώ στα φωνητικά επανήλθε ο Τόνι Μάρτιν. Τον Ιανουάριο του 1994, κυκλοφορούν το Cross Purposes (#41 στη Βρετανία, #122 στις Η.Π.Α.), με τον Γιοφ Νίκολς στα πλήκτρα να αναγνωρίζεται πλέον ως επίσημο μέλος της μπάντας. Τον Αύγουστο του ίδιου έτους αποχωρεί ο Ροντινέλι για να αντικατασταθεί αρχικά από τον Μπιλ Βαρντ για κάποιες συναυλίες στη Νότια Αμερική, και στο τέλος της χρονιάς από τον Κόζι Πάουελ, ενώ τη θέση του αποχωρήσαντα Γκίζερ Μπάτλερ (έφυγε λόγω διαμαχών με τον Τόνι Ιόμι) πήρε για άλλη μια φορά ο Νιλ Μάρεϊ. Τον Ιούνιο του 1995 κυκλοφορούν το Forbidden (#71 στη Βρετανία, #199 στις Η.Π.Α.) και περιοδεύουν μέχρι τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους.

Μετά το τέλος και της περιοδείας για το Forbidden, οι Μπλακ Σάμπαθ παραμένουν ανενεργοί μέχρι το Μάϊο του 1997. Τότε επιστρέφουν στο συγκρότημα ο Όζι Όσμπορν και ο Γκίζερ Μπάτλερ και με τον Μάικ Μπορντέν στα τύμπανα και τον αιώνιο κιθαρίστα του συγκροτήματος, Τόνι Ιόμι, σχηματίζουν τη νέα σύνθεση των Μπλακ Σάμπαθ. Στις 11 Νοεμβρίου επανήλθε στο συγκρότημα και ο ντράμερ Μπιλ Βαρντ στη θέση του Μπορντέν και στις 4 και 5 Δεκεμβρίου του 1997 έδωσαν τις πρώτες τους συναυλίες μαζί, μετά από δεκαπέντε χρόνια, στο Μπέρμιγχαμ NEC, στη γενέτειρα του συγκροτήματος. Στις 20 Οκτωβρίου του 1998, οι δύο αυτές συναυλίες θα κυκλοφορήσουν στο διπλό ζωντανό άλμπουμ Reunion (#41 στη Βρετανία, #11 στις Η.Π.Α.). Στις 21 Μαίου του 1998, ο Μπιλ Βαρντ έπαθε καρδιακή προσβολή και αντικαταστάθηκε ως το τέλος της χρονιάς από τον Βίνι Άπις. Τον Αύγουστο του 2002 κυκλοφορεί το διπλό live Past Lives (#114 στις Η.Π.Α.) με ζωντανές ηχογραφήσεις από τη δεκαετία του '70, ενώ περιελάμβανε και το ανεπίσημο ζωντανό άλμπουμ Live at Last, που είχε εκδοθεί το 1980 (#5 στη Βρετανία).

Τον Ιούνιο του 2004, το πέμπτο μέλος του συγκροτήματος, Γιοφ Νίκολς (πλήκτρα) αντικαθίσταται από τον Άνταμ Βάκεμαν. Στις 25 Ιουνίου του 2005, οι Μπλακ Σάμπαθ εμφανίζονται για δεύτερη φορά στην Ελλάδα, στο Ροκ γουέιβ Φέστιβαλ μπροστά σε 30.000 οπαδούς τους. Στις 13 Μαρτίου του 2006, οι Μπλακ Σάμπαθ θα γίνουν και επισήμως, μέλος του Rock 'n' Roll Hall of Fame και την αμέσως επομένη κυκλοφορεί η συλλογή Greatest Hits 1970-1978 (#96 στις Η.Π.Α.).

Τον Μάρτιο του 2006, ο Ρόνι Τζέιμς Ντίο θα επιστρέψει στο συγκρότημα, (παρόλο που η επίσημη σύνθεση του θεωρούνται ακόμη οι Όζι/Ιόμι/Μπάτλερ/Βαρντ) για ένα νέο πρότζεκτ με τίτλο Heaven and Hell. Το 2007 η εταιρεία τους θα κυκλοφορήσει τη συλλογή The Dio Years (#54 στις Η.Π.Α.) και η νεοσύστατη μπάντα θα περιοδεύσει με τον Vinny Appice για άλλη μια φορά, στα τύμπανα. Το 2009, κυκλοφόρησε το νέο άλμπουμ των Heaven and Hellμε τίτλο The Devil You Know (#21 στη Βρετανία, #8 στις Η.Π.Α.). Ο Τόνι Ιόμι δήλωσε "ότι και να κάνουμε είναι στην ουσία Μπλακ Σάμπαθ, είτε έχει την ονομασία Μπλακ Σάμπαθ είτε Heaven and Hell. Πάντως επισήμως, Μπλακ Σάμπαθ θεωρείται η κλασική σύνθεση του συγκροτήματος.

Ημερομηνία	Άλμπουμ	Εταιρεία	Θέσεις στα chart	Απονομές
1970	Black Sabbath	Warner Bros. Records	#8 Ηνωμένο Βασίλειο #23 ΗΠΑ	πλατινένιο άλμπουμ στις ΗΠΑ
1971 (ΗΠΑ) 1970 (Ηνωμένο Βασίλειο)	Paranoid	Warner Bros. Records	#1 Ηνωμένο Βασίλειο #12 ΗΠΑ	4 φορές πλατινένιο άλμπουμ στις ΗΠΑ
1971	Master of Reality	Warner Bros. Records	#5 Ηνωμένο Βασίλειο #8 ΗΠΑ	2 φορές πλατινένιο άλμπουμ στις ΗΠΑ
1972	Black Sabbath, Vol. 4	Warner Bros. Records	#8 Ηνωμένο Βασίλειο #13 ΗΠΑ	πλατινένιο άλμπουμ στις ΗΠΑ
1974 (ΗΠΑ) 1973 (Ηνωμένο Βασίλειο)	Sabbath Bloody Sabbath	Warner Bros. Records	#4 Ηνωμένο Βασίλειο #11 ΗΠΑ	πλατινένιο άλμπουμ στις ΗΠΑ, ασημένιο άλμπουμ στο Ηνωμένο Βασίλειο
1975	Sabotage	Warner Bros. Records	#7 Ηνωμένο Βασίλειο #28 ΗΠΑ	χρυσό άλμπουμ στις ΗΠΑ, ασημένιο άλμπουμ στο Ηνωμένο Βασίλειο
1976	Technical Ecstasy	Warner Bros. Records	#13 Ηνωμένο Βασίλειο #51 ΗΠΑ	χρυσό άλμπουμ στις ΗΠΑ
1978	Never Say Die!	Warner Bros. Records	#12 Ηνωμένο Βασίλειο #69 ΗΠΑ	χρυσό άλμπουμ στις ΗΠΑ
1980	Heaven and Hell	Warner Bros. Records	#9 Ηνωμένο Βασίλειο #28 ΗΠΑ	πλατινένιο άλμπουμ στις ΗΠΑ, χρυσό άλμπουμ στο Ηνωμένο Βασίλειο
1981	Mob Rules	Warner Bros. Records	#12 Ηνωμένο Βασίλειο #29 ΗΠΑ	χρυσό άλμπουμ στις ΗΠΑ, ασημένιο άλμπουμ στο Ηνωμένο Βασίλειο
1983	Born Again	Warner Bros. Records	#4 Ηνωμένο Βασίλειο #39 ΗΠΑ	χρυσό άλμπουμ στις ΗΠΑ
1986	Seventh Star	Warner Bros. Records	#27 Ηνωμένο Βασίλειο #78 ΗΠΑ	/
1987	The Eternal Idol	Warner Bros. Records	#66 Ηνωμένο Βασίλειο #168 ΗΠΑ	/
1989	Headless Cross	I.R.S.	#31 Ηνωμένο Βασίλειο #115 ΗΠΑ
1990	TYR	I.R.S.	#24 Ηνωμένο Βασίλειο	/
1992	Dehumanizer	Warner Bros. Records	#28 Ηνωμένο Βασίλειο #44 ΗΠΑ
1994	Cross Purposes	I.R.S.	#41 Ηνωμένο Βασίλειο #122 ΗΠΑ	/
1995	Forbidden	EMI	#71 Ηνωμένο Βασίλειο	/